Nou is afscheid nemen niet mijn sterkste punt. Hier heb ik nog het een en ander in te leren.

 

Cocon

Ik vind het moeilijk. Want afscheid klinkt voor mij als

‘weg’, dat het er niet meer is.

En fijne dingen wil ik niet weg hebben, die wil ik houden.

Afscheid nemen klinkt voor mij als negatief. Terwijl het ook een begin van iets anders zou kunnen zijn.

Door de gebeurtenissen van de afgelopen periode voel ik me

minder sterk, ik merk dat ik verdrietig en sip ben. Ik zit lekker veilig in mijn coconnetje om daar af en toe uit te stappen.

Ingrijpende gebeurtenissen zorgen er namelijk voor dat ik ga ‘wiebelen’. Ik sta dan verdrietig op en zie tegen de dag op. Die dagen ken ik maar al te goed, daar heb ik er teveel van gehad. Dit soort dagen ervaar ik uiteraard liever niet.

Meteen denk ik dan terug aan mijn depressie, toen voelde het ook zo grijs en grauw. Vlak, dat is het juiste woord ervoor. Alles voelt vlak……..alsof het niet meer zoveel uitmaakt.

Eerder was ik bang dat wanneer zulke dagen er waren, ik een terugval zou krijgen.

Nu heb ik geleerd dat dat helemaal niet zomaar gebeurt en dat ik daar niet bang voor hoef te zijn.

Ik mag en kan me gerust een paar dagen minder goed voelen, zonder dat daar meteen een depressie aan hangt. Sippere dagen mogen er zijn en die laat ik dan ook maar toe.

Ik verwacht niet teveel van mezelf op deze dagen.

Dit is een leerproces geweest wat best een tijdje geduurd heeft. Gelukkig kan ik nu die knop omzetten en accepteren dat 'wiebelen' bij mijn leven hoort.

Er komen uiteindelijk altijd weer hele fijne goede dagen!

 

Balansen

Na een paar van deze sippe dagen gehad te hebben, merkte ik

dat ik me weer wat beter ging voelen.

Ik ging weer lekker sporten en mijn dingen oppakken. Op zo’n moment kan ik iets objectiever naar alles kijken. Ik ben even onder die dikke donkere grijze wolk vandaan gestapt en heb de balans opgemaakt.

 

Nu heb ik er afgelopen week eens flink over nagedacht en bedacht ik dat ik het toch ook om zou kunnen draaien?
Als het me zou lukken om de dingen waar ik afscheid van moet nemen los te laten, kan er ruimte komen voor iets anders.

En dat is me gelukt!

Ik heb het omgedraaid en ik zie afscheid nemen nu als ruimte

maken voor mooie herinneringen en het begin van een nieuw avontuur. Herinneringen om te koesteren en om van te leren. Herinneringen om te delen en op terug te kijken. Mooie momenten die altijd bij mij en in mijn hoofd zullen blijven.

Toekomstbeelden die anders zijn maar daarom niet minder mooi. Idealen die ik nog lang niet hoef op te geven. En het tastbare nieuwe van een nieuw huis.

 

Ik schreef een gedicht over het komende afscheid van mijn mooie huisje:

 

Doei huis.

 

Dag mooi huis van me.

Ik ga afscheid van je nemen.

Ik heb een fijne tijd met je gehad.

Vreugde en verdriet heb ik met je gedeeld

Altijd kon ik bij je schuilen

Bood je me de veiligheid die ik nodig had

 

Het plekje waar ik inspiratie kreeg

de plek van waar ik uitkijk op het plein en de terrassen in de stad

Een plek die ik nooit meer zal krijgen

waar ik 10 jaar met volle teugen van heb genoten

 

Nu is het tijd voor iets nieuws

een plekje met een tuin

en iets meer ruimte

het zal wel wennen zijn

 

Het oude monumentale ruil ik om voor nieuw

nieuwe muren die nog geen herinneringen hebben

Die nog geen verhalen hebben gehoord

verhalen die wij daar gaan maken

 

Herinneringen komen ook daar vanzelf

de tijd maakt die

Samen met ons

dag oud

Welkom nieuw

 

En zo blijkt dat afscheid nemen mooie kanten kan

hebben en het begin van een nieuw avontuur kan zijn!

Let the adventure begin!

 

Liefs Anna